ବିବାହର ବନ୍ଧନକୁ ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ ବୋଲି କୁହାଯାଏ। ଆମ ଦେଶରେ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ବିବାହ ଅଛି। ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମାଜରେ ବିବାହର ବିଭିନ୍ନ ରୀତିନୀତି ହେଇଥାଏ। ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁଦ୍ଧା ଆପଣ ସମସ୍ତେ ବର ଏବଂ କନ୍ୟାକୁ ବିବାହ କରୁଥିବାର ଦେଖିଥିବେ। କିନ୍ତୁ ଏପରି ଏକ ଜାଗା ଅଛି ଯେଉଁଠାରେ ବର ବଦଳରେ ତାଙ୍କ ଭଉଣୀ କନ୍ୟା ସହିତ ସାତ ଫେରା ନେଇ ସମସ୍ତ ରୀତିନୀତି କରନ୍ତି। ତା’ପରେ ବର କନ୍ୟାଙ୍କୁ ବିବାହ କରନ୍ତି।
ଆଜି ଆମେ ଆପଣଙ୍କୁ ଯେଉଁ ଅଦ୍ଭୁତ ପରମ୍ପରା ବିଷୟରେ କହୁଛୁ ତାହା ହେଉଛି ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶ ସୀମାରେ ଅବସ୍ଥିତ ଆଦିବାସୀ ଗ୍ରାମଗୁଡିକର ପରମ୍ପରା, ଯେଉଁଠାରେ ବରର ଶୋଭାଯାତ୍ରା କରି ବିବାହ ପାଇଁ ନ ଯାଇ ବରର ଭଉଣୀ ଯାଆନ୍ତି କିନ୍ତୁ ବର କନ୍ୟା ପୂର୍ବରୁ, ତାଙ୍କ ଭଉଣୀ କନ୍ୟା ସହିତ ଆଗ ବିବାହ କରନ୍ତି।
ଆଜି ଆମେ ଆପଣଙ୍କୁ ଯେଉଁ ଅଦ୍ଭୁତ ପରମ୍ପରା କହୁଛୁ ତାହା ହେଉଛି ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶ ସୀମାରେ ଥିବା ଆଦିବାସୀ ଅଞ୍ଚଳ ଅମ୍ବାଲାର ପରମ୍ପରା। ଏହି ପରମ୍ପରା ସୁରଖଡା ଏବଂ ସାନେଡା ଗ୍ରାମରେ ଶତାବ୍ଦୀ ଧରି ଚାଲିଆସୁଛି। ଯେତେବେଳେ ବି କେହି ବିବାହ କରନ୍ତି ସେତେବେଳେ ବର ଶୋଭାଯାତ୍ରା ନେଇ କନ୍ୟା ଘରକୁ ଯାଆନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏଠି ବରରର ଭଉଣୀ ଶୋଭାଯାତ୍ରା ସହିତ କନ୍ୟା ଘରେ ପହଞ୍ଚନ୍ତି। ତା’ପରେ ବର ସହିତ କନ୍ୟାଙ୍କ ବାହାଘର ହୁଏ ନାହିଁ କନ୍ୟାଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରଥମେ ବରଙ୍କ ଭଉଣୀଙ୍କ ଆଗ ବାହା ଘର ହୁଏ। ଆଜି ମଧ୍ୟ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ସଂଲ-ଗ୍ନ ଆଦିବାସୀ ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ଏହି ପ୍ରଥା ପାଳନ କରାଯାଉଛି।
ଆଦିବାସୀ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଲୋକମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ଯେ ଭର୍ମାଦେବ ଦେବତା ଅମ୍ବାଲା ଗ୍ରାମ ନିକଟରେ ଡାହାଣ ଏବଂ ପାହାଡରେ ରୁହନ୍ତି ଏବଂ ଏହା ଆଦିବାସୀ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଆଦର ଅଟେ। କୁହାଯାଏ ଯେ ଭର୍ମାଡେ ଜଣେ ସ୍ନାତକ ଥିଲେ ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ଅମ୍ବାଲା ସୁରଖଡା ଏବଂ ସାନେଡା ଗ୍ରାମରେ କ କୌଣସି ଯୁବକ ତାଙ୍କ ଶୋ-ଭାଯା-ତ୍ରା କରନ୍ତି ନାହିଁ ଯଦି ଏପରି ହେବ ସେ ମୃ-ତ୍ୟୁ ବ-ରଣ କରନ୍ତି।
ସାଧାରଣତଃ ଦେଖାଯାଏ ଯେ ଯେତେବେଳେ ବିବାହ ରୀତିନୀତି ଆରମ୍ଭ ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ବର ଆଉ ଘରୁ ବାହାରକୁ ଯାଏ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଏହି ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ଯେତେବେଳେ ବିବାହ ତାରିଖ ସ୍ଥିର ହୁଏ, ବର ଏହା ପରେ ଘରୁ ବାହାରକୁ ଯାଏ ନାହିଁ। ଯେତେବେଳେ ବିବାହ ହୁଏ, କନ୍ୟାର ଭଉଣୀ ଯେତେବେଳେ ବର ଗାଁ ସୀମାରେ ପହଞ୍ଚେ, ସେତେବେଳେ ବର ଯାଇ ବିବାହ କରେ।
ଗ୍ରାମବାସୀ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଏହି ପରମ୍ପରା କିଛି ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ତିନିଜଣ ଯୁବକ ଭା-ଙ୍ଗିଦେଲେ ଏବଂ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଶୋଭାଯାତ୍ରାରେ ପହଞ୍ଚିଲେ। କିନ୍ତୁ କୌଣସି କାରଣରୁ ଏହି ତିନିଜଣ ଯୁବକ ପ୍ରା-ଣ ହରାଇଲେ। ଗ୍ରାମବାସୀ ଏହାକୁ ଭର୍ମାଡେଓର କ୍ରୋ-ଧ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି।ସେବେଠାରୁ କୌଣସି ଯୁବକ କେବେ ବି ତାଙ୍କର ଶୋ-ଭାଯା-ତ୍ରା କରନ୍ତି ନାହିଁ।
