ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଋଢିବାଦୀ ପୃଷ୍ଠଭୂମିରୁ ଆସିଥିବା ୨୦ବର୍ଷର ଝିଅ ଅଟେ। ପରିବାରରେ ମୋ ବ୍ୟବହାର ସବୁବେଳେ ହିଁ ବହୁତ ଶାନ୍ତ କିସମର ରହିଥାଏ। ଏମିତି ଏଥିପାଇଁ କାରଣ ଅନେକ ବନ୍ଧନ ପରେ ମଧ୍ୟ ମୋତେ ହିଁ ପାଠ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ଅନୁମତି ମିଳିଥିଲା। ହେଲେ, ପୁଅ ମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଳାମିଶା ନକରିବା, ସନ୍ଧ୍ୟା ଛଅ ବାଜିବା ପୂର୍ବରୁ ଘରକୁ ଆସିବା ଭଳି ସାଧାରଣ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ମୋ ଉପରେ ଲାଗିଥିଲା। ଏମିତି ବିଲକୁଲ ନୁହେଁ କି ମୁଁ ଅନ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କ ପରି ମୁଁ ନିଜ ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁ ନଥିଲି, କିନ୍ତୁ ମୁଁ କେବେବି ନିଜ ପରିବାର ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯିବାପାଇଁ ଚିନ୍ତା କରିନଥିଲି।ଏହି ଗୋଟିଏ କାରଣରୁ ହିଁ ମୁଁ ଛୋଟଛୋଟ ଜିନିଷରେ ହିଁ ପ୍ରାୟତଃ ଖୁସି ହୋଇ ଯାଉଥିଲି।
ଏଥିପାଇଁ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ୧୮ବର୍ଷର ହୋଇଥିଲି,ତ ମୋ ଦାଦା ଝିଅ ଭଉଣୀଙ୍କ ବାହାଘର ମୋ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ସହିତ ସ୍ଥିର ହୋଇ ଯାଇଥିଲା। ଘରେ ବହୁତ ଦିନ ପରେ ବାହାଘର ହେଉଥିଲା, ଯେଉଁ କାରଣରୁ ଆମ ଆଖପାଖର ପରିବେଶ ଏକଦମ ଭାବରେ ବଦଳି ଯାଇଥିଲା। ଆମେ ସମସ୍ତେ ନାଁ କେବଳ ହେବାକୁ ଥିବା କନିଆଁଙ୍କ ପାଇଁ ଖୁସି ଥିଲୁ ବରଂ ପରିବାର ଏକତ୍ରୀକରଣ ଠାରୁ ନେଇ ରୋଷେଇ କରିବା ଏବଂ ଶପିଂ କରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗୋଟିଏ ହିଁ ସମୟରେ ଆମେ ବହୁତ ଗୁଡିଏ ଜିନିଷର ଅନୁଭବ ମଧ୍ୟ କରୁଥିଲୁ। ହଁ, ସେହି କଥା ଅଲଗା ଅଟେ କି ମୁଁ ନିଜ ଦାଦା ପୁଅ ଭାଇଙ୍କର ବିଲକୁଲ ନିକଟତର ନଥିଲି। ଏମିତି ଏଥିପାଇଁ କାରଣ ସେ ସହରରେ କାମ କରୁଥିଲେ ଏବଂ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ସ୍ଥାନରେ ରହୁଥିଲେ।
ଏଥିପାଇଁ ବାହାଘର ପୂର୍ବର ବିଧିକୁ ପୂରା କରିବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ତାରିଖ ସ୍ଥିର କରା ଯାଇଥିଲା।ଏହା ପ୍ରଥମ ସୁଯୋଗ ଥିଲା, ଯେତେବେଳେ ବାହାଘର ପୂର୍ବରୁ ଗୋଟିଏ ହିଁ ଛାତ ତଳେ ରହିବା ପରେ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ନିଜ ସମ୍ପର୍କୀୟ ଭାଇଙ୍କ ସହିତ ଦେଖା ହେଉଥିଲି।ଏହି ଖାସ ଦିନ ପାଇଁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ସାଲଓ୍ବାର ଶୁଟ ବନେଇ ଥିଲି,ଯାହା ସହିତ ମୁଁ ମ୍ୟାଚିଙ୍ଗ ଝୁମୁକା ମଧ୍ୟ ପିନ୍ଧିଥିଲି।କହିବା ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ କି ଆମେ ସମସ୍ତେ ଖୁସିରେ ଥିଲୁ, ବିଶେଷ କରି ମୁଁ କିଛି ଅଧିକ ହିଁ। ଏମିତି ଏଥିପାଇଁ ମଧ୍ୟ କାରଣ ମୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ନିଜ ପରୀକ୍ଷାରେ ଭଲ ନମ୍ବର ସହିତ ପାସ ହୋଇଥିଲି। ଦେଖୁଦେଖୁ ବାହାଘର ଦିନ ମଧ୍ୟ ପାଖକୁ ଆସି ଯାଇଥିଲା।
ଖୁସି କେବଳ ମୁହୂର୍ତ୍ତକର
ଆମ ପରିବାରରେ ଏହା ବହୁତ ହିଁ ସାଧାରଣ ଥିଲା କି ବାହାଘର ପୂର୍ବରୁ କେହିବି ହେବାକୁ ଥିବା କନିଆଁଙ୍କ ସହିତ ଦେଖା ହେଉନଥିଲେ। ଏମିତି ଏଥିପାଇଁ କାରଣ ମହିଳାମାନଙ୍କ ଠାରୁ ସବୁବେଳେ ହିଁ ବହୁତ ଲଜ୍ଜାଶୀଳ ହେବାର ଆଶା କରା ଯାଇଥାଏ ନାଁ କି ସାମାଜିକ। ଏଥିପାଇଁ ଆମ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହିବି କନିଆଁଙ୍କ ସହିତ ଦେଖା ହୋଇନଥିଲେ।ଆମେ ସମସ୍ତେ ନିଜ ଦାଦା ପୁଅ ଭାଇଙ୍କ ସହିତ ବସି ଯାଇଥିଲୁ।ସେ ମଧ୍ୟ ସେହି ସମୟରେ ବହୁତ ଡରି ଯାଇଥିବାର ଲାଗୁଥିଲେ।
ବାହାଘର ସମୟ ପାଖକୁ ଆସିଥିଲା ଏବଂ ଅତିଥିମାନେ ମଧ୍ୟ ଆସିବାକୁ ଲାଗିଥିଲେ। ସେହି ସମୟରେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଭାବରେ ସାଜସଜ୍ଜା ହୋଇ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲି। ହେଲେ, ମୋତେ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ହିଁ ମୋ ମାଆ କହିଥିଲେ କି ଗୋଟିଏ ଦିନ ମୋତେ ମଧ୍ୟ କେହି ଭଲ ପୁଅ ନିଜ ସହିତ ନେଇଯିବ। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଏହା କହିବା ସମୟରେ ଟାଳି ଦେଇଥିଲି କି ‘ମୋତେ ବର୍ତ୍ତମାନ ବହୁତ ଲମ୍ବା ରାସ୍ତା ସ୍ଥିର କରିବାର ଅଛି।’ଏହି କଥାକୁ ଶୁଣି ମୋ ମାଆ ଧିରେ ହସିଥିଲେ।ମୋ କାହାଣୀ: ସେ ମୋ ସହିତ ସମ୍ବନ୍ଧ ବନେଇବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ବାହା ହେବାପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥିଲେ: ମୁଁ କଣ କରିବି?
ଗୋଟିଏ ଝଟକାରେ ସବୁ ବଦଳିଗଲା
ଯେତେବେଳେ କନିଆଁଙ୍କୁ ବାହାରକୁ ଡାକିବା କଥା ଆସିଥିଲା,ତ ମୋ ଖୁଡ଼ୀ ଦୌଡ଼ି ଦୌଡ଼ି କୋଠରୀରୁ ବାହାରକୁ ଆସିଥିଲେ।ସେ ମୋ ମାଆଙ୍କ ହାତକୁ ଧରି ତାଙ୍କୁ ନିଜ ସହିତ ଭିତରକୁ ନେଇ ଯାଇଥିଲେ। ମୁଁ ଏସବୁ ଚୁପଚାପ ଦେଖୁଥିଲି। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଏହା ଉପରେ ଅଧିକ ବିଚାର କରିନଥିଲି। ଏମିତି ଏଥିପାଇଁ ମଧ୍ୟ କାରଣ ମୁଁ ବାହାଘରର ଗୋଟିଏ ସୁଖଦ ସନ୍ଧ୍ୟାର ଆନନ୍ଦ ନେବାରେ କିଛି ଅଧିକ ହିଁ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲି।
ପାଖାପାଖି ଅଧଘଣ୍ଟା ପରେ ମୋ ମାଆ ଏବଂ ବାପା ମୋତେ ବହୁତ ଶୀଘ୍ର ନିଜ କୋଠରୀକୁ ଆସିବା ପାଇଁ କହିଥିଲେ। ସେମାନେ ମୋତେ କହିଥିଲେ କି କନିଆଁ କେଉଁଠାରେ ନାହାଁନ୍ତି। ମୁଁ ଏକଦମ ଭାବରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଯାଇଥିଲି।ଏହା ଉପରେ ମୁଁ ସଙ୍ଗେସଙ୍ଗେ ପଚାରିଥିଲି, ‘ବର୍ତ୍ତମାନ କଣ?’ଯାହା ଉପରେ ସେମାନେ ମୋତେ ଧିରେ କହିଥିଲେ କି ମୋତେ ବର୍ତ୍ତମାନ ନିଜ ଦାଦା ପୁଅ ଭାଇ ସହିତ ବାହା ହେବାପାଇଁ ପଡିବ।
ନିଜ ବାପା ମା’ଙ୍କ ଠାରୁ ଏହି କଥାକୁ ଶୁଣି ଯେମିତି ମୋ ପାଦତଳୁ ମାଟି ଖସି ଯାଇଥିଲା। ମୁଁ ଏକଦମ ଭାବରେ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଥିଲି। କାରଣ ମୋତେ ଜଣା ଥିଲା କି ଗୋଟିଏ ଥର ମୋ ବାପା-ମାଆ ଯେଉଁ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ନେଇଛନ୍ତି, ସେଥିରୁ ସେ କେବେବି ପଛକୁ ହଟିବେ ନାହିଁ। ମୁଁ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଥିଲି। ମୁଁ କଲେଜ ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି। ମୁଁ ନିଜ ପାଇଁ କିଛି କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି। କିନ୍ତୁ ମୁଁ କୈାଣସି ବି ପ୍ରକାରରେ ସ୍ତ୍ରୀ ହେବାପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥିଲି।
ମୁଁ ମୋ ବାପାଙ୍କୁ ଭିକ୍ଷା ମାଗିଥିଲି
ଏସବୁ ଶୁଣି ମୋ ଆଖିରୁ ଲୁହ ବୋହିବାକୁ ଲାଗିଥିଲା।ମୋ ମାଆ ମଧ୍ୟ ସେହି ସମୟରେ ବହୁତ କାନ୍ଦିଥିଲେ। ସେମାନେ ମୋ ଦାଦାଙ୍କୁ ହାଲୁକା ମେକଅପ ଏବଂ ଓଢ଼ଣୀରେ ସଜେଇ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିଲେ। ହେଲେ, ସେହି ସମୟରେ ମୋ ମାଉସୀ ଏବଂ ମଉସା ମୋତେ କିଛି କହିନଥିଲେ। କାରଣ ସେହି ଦୁଇଜଣ ହିଁ ବହୁତ ଉପଶମ ଅନୁଭବ କରିଥିଲେ। ଏମିତି ଏଥିପାଇଁ କାରଣ ଏହି ପ୍ରକାରର ଘଟଣାର ସ୍ଥିତିରେ ତାଙ୍କ ପରିବାରର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ନଷ୍ଟ ହେବନାହିଁ। ମୁଁ ନିଜ ପାଇଁ ଲଢ଼ିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି। ମୁଁ ନିଜ ବାପାଙ୍କ ପାଦର ଆଙ୍ଗୁଠି ଉପରେ ନିଜ ମୁଣ୍ଡ ରଖିଥିଲି। ମୁଁ ତାଙ୍କ ସହିତ ବାହା ନହେବା ପାଇଁ ଭିକ୍ଷା ମାଗିଥିଲି, କିନ୍ତୁ ସେ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟ କହିନଥିଲେ।ମୋ କାହାଣୀ: ମୋତେ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ଯାହାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଚକର ମୋ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ସହିତ ଚାଲିଥିଲା
ମୋ ଭାଇ ମଧ୍ୟ ମନା କରିନଥିଲେ
ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି କି ଏହି ମାମଲାରେ ମୋ ସମ୍ପର୍କୀୟ ହିଁ କିଛି କରି ପାରିବେ।ସେ ଚାହିଁବେ ତ ଏହି ବାହାଘରକୁ ସ୍ବୀକାର ନକରି ମୋତେ ବଞ୍ଚେଇ ପାରିବେ। କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ପାରିବାରିକ ଦାବି ଥିଲା।ସେ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ଶବ୍ଦର ଉଚ୍ଚାରଣ କରି ଆମ ବାହାଘରକୁ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ସିଲ କରି ଦେଇଥିଲେ।ମୋ ଆଖିରେ ପୂରା ସମୟ ଲୁହ ଥିଲା।
ବାହାଘର ପରେ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ନିଜ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ଦେଖିଥିଲି,ତ ତାଙ୍କ ମୁହଁରେ ସେହି ନିରାଶା ଏବଂ ଅବିଶ୍ବାସ ଥିଲା। ପରିବାରର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ବଞ୍ଚେଇବା ପାଇଁ ଆମେ ଦୁଇଜଣଙ୍କୁ ହିଁ ବାହା ହେବାପାଇଁ ପଡ଼ିଥିଲା।ସେ ମୋ ଠାରୁ ବହୁତ ବଡ଼ ଅଟନ୍ତି।କମ ସେ କମ ଆମ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଆଠରୁ ନଅ ବର୍ଷର ଅନ୍ତର ଅଟେ।
ମୋର କୈାଣସି ସ୍ବପ୍ନ ନାହିଁ
ମୋ ବାହାଘରକୁ ଗୋଟିଏ ମାସ ହୋଇ ଗଲାଣି। ବର୍ତମାନ ମୁଁ ତାଙ୍କ ସହିତ ସହରରେ ରହୁଛି। ମୁଁ ନିଜ ପାଠପଢ଼ା ଛାଡ଼ି ଦେଇଛି। ମୁଁ ସାରାଦିନ ଘରେ ରହୁଛି। ମୁଁ ନିଜର କିଛି ବହି ନିଜ ସହିତ ଆଣିଥିଲି,ଯାହା ମୋ ପାଖରେ ଏକମାତ୍ର ସାନ୍ତ୍ଵନା ଥିଲା। କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ତାକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା ହେଉନାହିଁ।ଭାଗ୍ୟ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ଅବିଶ୍ବସନୀୟ ମୋଡରେ ଆଣି ଛିଡ଼ା କରି ଦେଇଛି। ମୁଁ ନିଜର ସବୁକିଛି ହରେଇ ଦେଇଛି।ମୋ ବର୍ତ୍ତମାନ କୈାଣସି ସ୍ବପ୍ନ ନାହିଁ।
ଯଦି ଆପଣଙ୍କ ସମ୍ପର୍କ ସହିତ ଯୋଡା କୈାଣସି କାହାଣୀ ଅଛି, ଯାହାକୁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ ସେୟାର କରିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ତା’ହେଲେ ତାକୁ [email protected]ରେ ପଠେଇ ପାରିବେ। ଆପଣଙ୍କ ନାମ ଗୁପ୍ତ ହିଁ ରଖାଯିବ। ସେଠାରେ ଏହି ମହିଳା ଜଣଙ୍କ ପାଇଁ କୈାଣସି ଉପଦେଶ ରହିଛି, ତାହେଲେ ତାକୁ ମଧ୍ୟ ଆପଣ ଦେଇ ପାରିବେ।
